ความคิดที่แตกต่าง

ความคิดที่แตกต่าง

            ผมว่าร้อยทั้งร้อย ผู้ชายจะชอบอ่านหนังสือนิยายกำลังภายใน นอกจาก

จะได้ความเพลิดเพลินแล้ว ยังแทรกข้อคิด คุณธรรม น้ำมิตร อะไรหลายๆอย่าง

ผมยอมรับว่า ก่อนจะพบพระพุทธศาสนา ผมเองได้ถูกหล่อหลอมจากข้อเขียน

ของนักเขียนหลายท่าน ทั้งโกวเล้ง กิมย้ง เนี่ยอู้เซ็ง อ้อเล้งเซ็ง เซี่ยวอิด ตั้งแชฮุ้น

หวงอี้ ต๊กโกวอั้ง เซี่ยวเส็ก และอีกหลายๆท่าน      เมื่อมาพบหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ยิ่งทำให้ผมเข้าใจอะไรได้หลาย

มิติมากขึ้น ทำให้เข้าใจผู้คนมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อเข้ามาสัมผัสถึงระบบและ

กระบวนการทางความคิดของวัดพระธรรมกาย ทำให้ผมต้องมานั่งนึกวิเคราะห์

ว่าทำไมวัดนี้จึงมักจะถูกมองว่าเป็นวัดที่แปลกไปจากคนอื่น

            ก็มีวัดไหนในโลกที่มีปณิธานขององค์กรว่า จะเผยแผ่พระพุทธศาสนา

ไปทั่วโลกโดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา เผ่าพันธุ์และเพศ วัย ทำไมวัดนี้จึงคิด

อย่างนั้น ตอบได้เลยว่า เพราะเขานึกย้อนไปถึงว่าสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ค้นพบแท้จริงแล้ว คือ ความจริงของชีวิต ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องของ

ความเชื่อ และประเด็นนี้ก็เป็นเรื่องที่ชาวตะวันตกยอมรับ เพราะเขาคิดกันว่า

พระพุทธศาสนานั้น คือ way of life หรือวิถีชีวิต ดังนั้นเราจึงมักจะเห็นภาพ ของชาวตะวันตกมาปฏิบัติธรรมกันมากในวัดพุทธ

            อีกประการหนึ่งที่วัดพระธรรมกายมีแนวคิดที่ดี แต่คนทั่วไปไม่ค่อย

ได้ทราบถึงประเด็นนี้ นั่นคือความรับผิดชอบต่อพระพุทธศาสนา ความจริง

แล้ว ทางวัดได้ให้ความช่วยเหลือด้านสาธารณสงเคราะห์มาตลอดแต่ไม่ได้

ทำตัวให้เป็นข่าวมากนัก รวมทั้งสำนักข่าวต่างๆก็ไม่ค่อยอยากจะลงข่าวดีๆ

เมื่อเกิดเหตุการณ์ทางภาคใต้ที่มีการเผาวัด ฆ่าพระ ทำร้ายชาวพุทธ ที่ผู้ใหญ่

ในบ้านเมืองมองไม่เห็น แต่วัดพระธรรมกายเห็น หลวงพ่อเจ้าอาวาสท่าน

จึงมีดำริให้มีการจัดตักบาตรเพื่อนำอาหารแห้งไปช่วยเหลือพระภาคใต้ ซึ่งก็

ทำอย่างต่อเนื่องมากว่า 10 ปีแล้ว แต่การกระทำนี้ก็ถูกแปรเจตนาไปผิดๆ

ทำให้เกิดมีการใส่ความคิดร้ายๆ ออกมาต่อต้าน ใส่ภาพของมารร้ายให้กับ

วัดไป

            ผมเองได้มีโอกาสกราบเรียนถามหลวงพ่อรองเจ้าอาวาสว่า ท่านมี

นโยบายในการส่งพระไปทำงานที่ต่างประเทศอย่างไร เมื่อได้คำตอบแล้ว

ผมทึ่งในความคิดของท่าน ซึ่งท่านก็บอกว่านี่คือ นโยบายของเจ้าอาวาส

ท่านว่าอย่างไรหรือครับ อ่านให้ดีนะครับ ท่านบอกว่า ท่านกำชับพระทุก

รูปที่ไปเผยแผ่ที่ต่างประเทศให้มีความรับผิดชอบในพระพุทธศาสนา ดังนั้น

เมื่อไปอยู่ที่ใดก็ตาม ที่มีวัดพุทธอยู่ ไม่ว่าจะเป็นวัดจากจีน ศรีลังกา ทิเบต

ลาว เขมร ไทย ก็ตาม

            - หากที่นั้นๆ เป็นวัดใหญ่ ให้เราเข้าไปเป็นมือ เป็นเท้า แบ่งเบาภาระ วัดต่างๆเหล่านั้นในการทำงาน

            - หรือหากที่นั้นๆ เป็นวัดเล็ก ก็ให้เราทำตัวเป็นพี่ คอยเข้าไปสนับสนุน

ในการทำงานของวัดเหล่านั้น

            นโยบายนี้ ไม่ใช่ใช้กับต่างประเทศเท่านั้น แต่จริงๆคือ ความรับผิดชอบ

ต่อพระพุทธศาสนาซึ่งหลวงพ่อเจ้าอาวาสท่านจะสอนชาววัดอยู่เสมอว่า “เรา

มีบุญที่ได้พบพระพุทธศาสนา เมื่อเราได้อาศัยพระพุทธศาสนาแล้ว ก็ต้องให้

พระพุทธศาสนาได้อะไรจากเราบ้าง”

            ดังนั้นการที่คนของวัดพระธรรมกายเข้าไปตามที่ต่างๆ แท้จริงคือ การ

ตระหนักในคำสอนของครูบาอาจารย์ เขาไม่ได้คิดมักใหญ่ใฝ่สูง หรือคิดแบบ

คนพาลอย่างที่หลายๆคนคิด ว่าเขาจะเข้ามาครอบงำวงการสงฆ์ หรือจะยึด มหาเถรสมาคม อย่าเชื่อในสิ่งที่ผมเขียน แต่จงไปสอบถามเขาเถิด แล้วท่านจะ

ได้คำตอบว่า พวกเขามีความสุข และอิ่มบุญจากการที่ได้ทำงานรับใช้พระพุทธ

ศาสนา รับใช้การคณะสงฆ์

            บทสรุปของเรื่องนี้ ผมคงต้องขอยกภาษิตจากหนังสือกำลังภายในว่า

“อย่าเอาความคิดของคนพาล ไปตัดสินความคิดของวิญญูชน”

Cr.ปรัศนี