ผู้ปกครองที่ดีควรเป็นเช่นไร

ผู้ปกครองที่ดีควรเป็นเช่นไร

                                                           

                                                            มีคำกล่าวว่า

“ผู้ปกครองที่ดี ต้องมีคุณธรรม”

            เรามาพิจารณาดูว่า ทำไมจึงกล่าวเช่นนั้น อย่าลืมว่า

            กฎหมายนั้นคือ “คําสั่ง กฎเกณฑ์ที่ผู้มีอํานาจรัฐกําหนดขึ้นมาเพื่อ จัดระเบียบของการอยู่ร่วมกันของมนุษย์ในสังคม โดยมีการกําหนด สภาพบังคับไว้ด้วย”

            แม้จากตัวอักษรนี้จะกล่าวว่า เป็นกฎเกณฑ์ที่ผู้มีอำนาจรัฐกำหนดขึ้นมา

ก็ตาม แต่ก็ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานแห่งหลักนิติธรรม คือ มีความเสมอภาคใน

การอยู่ภายใต้กฎหมายนั้นๆ

            ณ  วันนี้ผมคงไม่ต้องพูดอะไรมากกับระบบกฎหมายของไทย ซึ่ง

ทุกคนก็เห็นกันอย่างชัดแจ้งอยู่แล้วว่า ผู้มีอำนาจในบ้านนี้เมืองนี้ ได้ใช้

อำนาจที่มีอยู่เกี่ยวกับกฎหมายไปทิศทางไหน และใช้อย่างไร

            ในทางพระพุทธศาสนานั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้เป็นต้นแบบ

ในการปกครองคนหมู่มาก เพราะพระองค์ท่านตั้งอยู่ในคุณธรรมคือ

เป็นผู้ที่ปราศจาก อคติ ๔ ประการ คือ

            ๑. ฉันทาคติ ลำเอียงเพราะรัก

            ๒. โทสาคติ ลำเอียงเพราะชัง

            ๓. ภยาคติ ลำเอียงเพราะกลัว

            ๔. โมหาคติ ลำเอียงเพราะหลงหรือข้อมูลไม่พอ

            หากผู้ปกครองมีใจที่เที่ยงธรรม นำเอาหลักของพระพุทธองค์

มาใช้ ปัญหาบ้านเมืองจะไม่เกิดขึ้นเลย แต่เนื่องจากเราเองได้ทำตัวให้

ห่างเหินจากคำสอนอันแสนจะวิเศษของพระองค์ มุ่งไปศึกษาแต่วิทยาการ

สมัยใหม่ ที่ให้แต่ความรู้แต่ ไม่ได้แทรกเรื่องของคุณธรรมเข้าไป หรือแม้

ที่สุด ไม่ได้ทำตัวให้อยู่ภายใต้กรอบของคุณธรรม แต่เอาความรู้ความ

สามารถที่มีอยู่ไปรับใช้ผู้มีอำนาจแบบผิดๆ ซึ่งนอกจากจะทำให้

มีผลเสียต่อตนเองแล้ว ยังทำความเดือดร้อนให้เกิดขึ้นในสังคมอีกด้วย

           

            ผมมักจะพูดอยู่เสมอๆว่า ระหว่างคนมีความรู้มากกับชาวบ้าน

ทั่วไป คนมีความรู้มากแต่ขาดคุณธรรมนี่แหละจะเป็นคนที่ทำให้ บ้านเมือง
วุ่นวายได้มากกว่าหลายเท่านัก ยิ่งมีอำนาจมาก แล้วเอาอำนาจนั้นมาเป็น
เครื่องมือในการสนองความต้องการของคนพาล ยิ่งจะเป็นอันตรายมาก

           

            ผมคงได้แต่เรียกร้องให้ผู้ปกครองทั้งหลาย ได้ออกมา

ใช้ความรู้ ความสามารถ ในทางที่ถูกต้อง ให้มีความภาคภูมิใจใน

เกียรติของตน อย่าเอาความรู้ไปรับใช้ใครผิดๆเลย มุ่งมั่นสร้างสังคม 
ให้เป็นแบบพุทธกาลที่ปราศจากอคติ ๔ เพราะชีวิตของคนเรา

คงไม่ยืนยาวไปเป็นหมื่นๆปี แต่คุณความดีต่างหากที่จะปรากฎไปอีก

ตราบนานแท่านาน

           

            เราคงไม่อยากให้ลูกหลานของเราต้องอับอายในภายภาคหน้า

 หากปรากฎว่า มีชื่อของเราเป็นผู้ที่ทำให้เกิดความวุ่นวายใน

พระพุทธศาสนา ตรงกันข้าม ลูกหลานของเราจะยืดอกได้อย่าง

ภาคภูมิใจแค่ไหน หากอีกห้าสิบปี ร้อยปี ข้างหน้า บรรพบุรุษ

ของเขา ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง

อีกครั้งหนึ่ง

Cr.ปรัศนี