พลังแห่งศรัทธา

พลังแห่งศรัทธา

            จากคำกล่าวของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ดูแลเกี่ยวกับงานพระศาสนา ที่เป็นถึง

อดีตหน่วยข่าวกรอง นำมาซึ่งความสะเทือนใจ สลดใจ ให้เกิดกับชาวพุทธเป็น

อย่างยิ่ง โดยเฉพาะพระภิกษุ สามเณร เจ้าหน้าที่ วัดพระธรรมกาย ที่ท่านมอง

ว่า วัดพระธรรมกาย เป็นภัยต่อความมั่นคง จากที่เคยตั้งความหวังในใจลึกๆว่า

คงจะได้รับความเป็นธรรมบ้าง ณ วันนี้ ความคิดนั้นมันหมดไปอย่างสิ้นเชิง

จากนี้ไปคงต้องยึดหลักพระพุทธองค์ “ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน” เพราะคงจะ

ไม่มีใครจะหยิบยื่นความยุติธรรมให้ได้แล้ว

            เคยมีใครสักคนในหน่วยงานที่เกี่ยวกับความมั่นคง กล้าเอาตัวเข้ามา

แลกเพื่อศึกษา เรียนรู้ วัดพระธรรมกายอย่างจริงจังหรือไม่

           

            เคยมีใครสักคนในหน่วยงานที่เกี่ยวกับความมั่นคง มาสอบถาม

เจ้าหน้าที่ของวัดหรือไม่ ว่าทำไมเขาสละชีวิต อุทิศชีวิต ทุ่มเทให้กับงาน

พระศาสนา บุคคลเหล่านี้เขาหมดทางไป เขาไม่มีปัญญาหาเลี้ยงชีพแล้ว

หรือจึงมาเข้าวัด มาอาศัยกินอยู่ในวัด

            หากนึกคำตอบเหล่านี้ไม่ได้ ผมก็จะขอตอบในฐานะลูกศิษย์วัดที่

เห็นการทุ่มเทของบุคลากรวัดนี้ ให้พอเป็นแนวทางในการลดความเป็น

มิจฉาทิฏฐิของคนหลายคน เพื่อจะไปเพิ่มดวงปัญญาให้สว่างไสวขึ้นมาบ้าง

            ขอย้อนไปถึงปฐมเหตุของการเกิดขึ้นของวัดนี้ ย้อนไปถึงยุคของ

เจ้าชายสิทธัตถะ คงไม่ต้องบอกว่าเป็นใครกระมัง จากพระราชโอรสของ

กษัตริย์ที่ถูกฝึกเพื่อเตรียมตัวเป็นกษัตริย์ มีความพร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง

แต่พระองค์ก็สละโลก ออกแสวงหาโมกขธรรม  จนในที่สุดก็มาเป็น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ถามว่าทำไม ก็ตอบได้ว่า เพราะพระองค์

มีความศรัทธาในการแสวงหาโพธิญาณ

            จากนั้นมาสองพันกว่าปี พ่อค้าข้าวหนุ่มชื่อสด ก็สละความสุข

ทางโลก ออกบวชกลายมาเป็นหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ให้ผู้คนได้

กราบไหว้มาจนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะมีความศรัทธาในองค์สมเด็จ

พระบรมศาสดา ต้องการเป็นทนายแก้ต่างให้พระพุทธศาสนา

            หญิงสาวชาวบ้านแห่งนครชัยศรี เมื่อได้ยินกิตติศัพท์ของหลวงปู่

วัดปากน้ำ ก็เกิดศรัทธาอยากเรียนวิชชา ทิ้งความสุขทางโลกออกบวช 

จนต่อมากลายเป็นคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง

ผู้สร้างวัดพระธรรมกาย

            นักศึกษาหนุ่มสองท่าน มีความศรัทธาเลื่อมใสในปฏิปทาของ

คุณยายอาจารย์ มอบตัวเป็นศิษย์เพื่อศึกษาวิชชา จากนั้นออกบวชแล้ว

มาสร้างวัดพระธรรมกาย ซึ่งก็คือ หลวงพ่อธัมมะและหลวงพ่อทัตตะ

ที่ลูกๆในวัดเรียกขานกัน

            นักศึกษา คนหนุ่มสาว รุ่นใหม่ ที่สนใจธรรมะ เกิดความศรัทธา

ในความทุ่มเทของหลวงพ่อทั้งสอง จึงสละชีวิตทางโลก มาทำงาน

ในการเผยแผ่ให้กับวัดพระธรรมกาย คนเหล่านี้มีความพร้อมทางโลก

เรียนจบปริญญาตรี โท เอก ฐานะทางบ้าน ไปหาข้อมูลดูเถิด ไม่มีใคร

เดือดร้อนจึงต้องมาพึ่งวัดสักคน

            คนเหล่านี้เขามาด้วยสิ่งๆเดียวครับ ถูกต้องครับ  ศรัทธา หรือ

ความเชื่อมั่นในครูบาอาจารย์ของเขาเท่านั้น เขาอยู่กับครูบาอาจารย์

ของเขามาตลอด บางคนสามสิบ สี่สิบปี อยู่โดยไม่มีค่าตอบแทนอะไร

มีเพียงอาหารเช้า กลางวันที่หลวงพ่อของเขาเลี้ยง เขาเห็นสิ่งที่ครูบา

อาจารย์ของเขาเป็น เห็นว่า ครูอาจารย์ของเขา เคารพในพระรัตนตรัย

แค่ไหน

            ครับ ผมกำลังจะบอกว่า คนที่ทุ่มเทเอาชีวิตเป็นเดิมพันเหล่านี้

เขาเจ็บปวดครับ กับคำพูดที่บอกว่า วัดพระธรรมกายเป็นภัยต่อความ

มั่นคง จนหลายคนเอ่ยกับผมว่า

                        “หรือแผ่นดินนี้จะไม่มีที่ให้คนดียืน”

Cr.ปรัศนี