ขวานที่หายไป

ขวานที่หายไป

            เตี่ยเป็นคนที่ชอบเล่าเรื่องนิทานจีนเก่าๆ ให้ลูกหลานฟัง ผมเคยถาม

ท่านว่า ทำไมท่านชอบเล่านิทาน ท่านบอก ไม่รู้ เพราะเตี่ยของท่านก็ทำแบบนี้

จนกระทั่งผมมากราบเรียนถามหลวงพ่อรองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ท่าน

เฉลยให้ฟังว่า แท้จริงแล้ว นิทานของแต่ละชาติ ก็คือ เรื่องราวที่บอกเล่า เหตุการณ์ต่างๆ รวมทั้งการถ่ายทอดคุณธรรมผ่านเรื่องนั้นๆ

            ดังนั้นเมื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ผมก็มักจะนั่งนึกว่ามีเรื่องอะไรที่

พอจะสอนตัวเองได้บ้าง ความที่เป็นคนชอบอ่าน และมีหนังสืออยู่ใกล้ตัว

เสมอ ผมเลยได้เรื่องราวที่อยากจะเล่าให้ทุกท่านฟัง เอาเป็นว่าฟังนิทานกัน

นะครับ อย่าไปซีเรียสอะไรมากมาย เรื่องนี้ชื่อว่า ขวานหายสงสัยเพื่อนบ้าน

(Shi fu yi lin)

            ในเรื่องกล่าวถึงผู้เฒ่าท่านหนึ่ง ทำขวานหาย แล้วก็นึกสงสัยว่า เจ้า

เด็กหนุ่ม ลูกชายเพื่อนบ้าน ต้องขโมยไปแน่ๆ จากนั้นก็คอยเฝ้าดู จับตา

มองเป็นพิเศษ แต่ยุคนั้นคงไม่ถึงกับส่งโดรนมาสอดแนมนะครับ ยิ่งดูก็ยิ่ง

มั่นใจว่า ใช่เลย เจ้าหนุ่มนี่เอาไปแน่ แล้วก็บอกตัวเองซ้ำๆ ว่า ใช่แน่ๆๆ

จนกระทั่งวันหนึ่ง แกไปเก็บฟืนบนเขา แล้วก็พบว่า ขวานของตัวเอง พิง

ต้นไม้ใหญ่อยู่ เลยนึกได้ว่า ตนเป็นคนวางไว้เอง ก็เลยนึกเสียใจว่ามอง

เด็กคนนั้นผิดไป จากนั้นเมื่อลองดูเด็กหนุ่มอีกที ก็ไม่เห็นเขาจะมีพิรุธ

อะไร แล้วก็นึกขำๆ ขวานของเราราคาก็ไม่กี่ตัง ใครเขาจะมาขโมย

            วัดพระธรรมกายก็คือ เด็กหนุ่มคนนั้น ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

วันๆก็ทำหน้าที่ของตนไป สวดมนต์ภาวนาไป เทศน์สอนญาติโยมไป

โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีสายตาที่จับจ้องจะเอาผิดให้ได้ตลอดเวลา ตั้งแต่เริ่ม

บุกเบิกสร้างวัดกันมา หลวงพ่อทั้งสอง คุณยาย ได้ทุ่มเทเอาชีวิต

เป็นเดิมพัน พลิกผืนนาที่ว่างเปล่า ให้กลายมาเป็นวัดในปัจจุบัน

มีวัตถุประสงค์เดียว คือ การนำเอาคำสอนของพระผู้มีพระภาค

ให้เข้าไปสู่ใจของชาวโลกทั้งมวล โดยไม่จำกัด เชื้อชาติ ศาสนา

ความเชื่อ เผ่าพันธุ์ เพศ วัย

           

            ทั้งพระและเจ้าหน้าที่ ถูกปลูกฝังให้เคารพ รัก หวงแหนใน

พระรัตนตรัย เห็นคุณค่าว่าบรรพบุรุษของเราทุ่มเทมากแค่ไหนกว่า

จะมีพระพุทธศาสนาสถิตสถาพร ไว้เป็นหลักในการดำเนินชีวิต

แต่ด้วยการทุ่มเทดังกล่าว กลับกลายเป็นว่า ไปขัดหูขัดตาผู้มีอำนาจ

ที่มองด้วยจิตที่เป็นอคติ ไม่ได้มองด้วยใจที่เป็นกลาง เช่นเดียวกับ

ผู้เฒ่าท่านนั้นที่มองว่าเป็นพิษเป็นภัยต่อความมั่นคง                      

             ณ วันนี้ คนของวัดพระธรรมกายก็ได้แต่สวดมนต์

ภาวนา ให้ผู้เฒ่าทั้งหลาย ได้หยุดคิด หยุดมอง พิจารณาด้วยใจที่

เป็นกลาง เป็นธรรม ว่าวัดเป็นที่สำหรับฝึกคน อบรมคน ให้เป็น

คนดี วัดพร้อมจะให้ความร่วมมือกับราชการในการอบรมคุณธรรม

จริยธรรม หยุดคิดทำลายวัดเถิด เพราะหากทำลายวัดได้ เมื่อถึง

เวลาที่คิดได้ เสียใจ ก็ไม่ทันการณ์แล้ว

            หวังว่าท่านผู้เฒ่าคงจะได้พบขวานที่หายไปโดยเร็วนะครับ

           

Cr.ปรัศนี