คิดได้หรือคิดเสีย

คิดได้หรือคิดเสีย

ในช่วงที่ผ่านมามีข่าวคราวที่พูดถึงวัดพระธรรมกายบ่อยมาก อาจจะ

เป็นเพราะยุคปัจจุบันสื่อสามารถเข้าไปถึงได้ทุกที่ แม้แต่ห้องนอนและห้องน้ำ

หลายฝ่ายเริ่มจับตามองว่าเกิดอะไรขึ้นกับวัดนี้ บางท่านเมื่อได้ทราบข้อมูล

ก็ตัดสินไปเลยว่าวัดต้องไม่ดีแน่ๆ โดยที่ไม่ศึกษาข้อมูลให้ดี หรือไม่เข้ามา

สัมผัสด้วยตนเอง บางท่านก็มองด้วยใจเป็นกลาง และมองว่าวัดก็มีคนเข้า

เยอะ น่าจะมีอะไรดี มิฉะนั้นคงอยู่ไม่ได้แล้ว ตกลงว่าเราจะเอาอย่างไรดีกับ

วัดแห่งนี้

ก่อนที่จะคิดตัดสินใจ เรามาอ่านเรื่องสั้นๆสักเรื่องดีไหมครับ

ผมคิดว่าหลายท่านอาจเคยได้ยินเรื่องราวของเซลแมนขายรองเท้า เรื่องมีอยู่ว่า บริษัทผลิตรองเท้าแห่งหนึ่งต้องการเพิ่มยอดขาย จึงส่งเซลเมนคนแรกไปที่ ประเทศแถบแอฟริกาเพื่อสำรวจตลาดรองเท้า ปรากฏว่าเซลแมนคนแรก กลับมาพร้อมกับความสิ้นหวังว่า ไม่มีโอกาสขายรองเท้าได้แน่นอน เหตุผลคือ ไม่มีใครสวมรองเท้าเลย แต่เมื่อเซลแมนคนที่สอง ไปสำรวจตลาดเดียวกัน แล้วกลับมาด้วยความเบิกบาน ตาเป็นประกาย รีบบอกผู้จัดการว่า เราจะต้องรวยแน่นอน รีบไปตั้งโรงงานผลิตรองเท้าที่ประเทศนี้ทันที และให้เหตุผลว่า เพราะที่นั่น ไม่มีใครสวมรองเท้าเลย ดังนั้นต้องรีบ ก่อนที่จะมีใครไปเห็นแล้วแย่งลงทุนไปก่อน จะทำให้เสียโอกาส และเสียเปรียบทันที

เห็นไหมครับว่า ในสถานการณ์เดียวกัน แต่ด้วยมุมมองที่ต่างกัน ทำได้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นต่างกันราวฟ้ากับดิน

กลับมามองที่วัดพระธรรมกาย หากมองแบบเป็นกลาง ด้วยใจที่

ปราศจากอคติ สิ่งที่เห็นคือ วัดขนาดใหญ่ ที่มีทั้งพื้นที่ และบุคลากรอีก

จำนวนมาก คือ มีพระภิกษุ สามเณรกว่า 5,000 รูป มีเจ้าหน้าที่ชาย

หญิงกว่า 2,000 ชีวิต และพนักงานอีกประมาณ 3,000 คน รวมแล้วก็กว่า

หมื่นชีวิต

ดังนั้นจะเห็นได้ว่านี่คือ สถานที่ที่เหมาะแก่การเป็นฐานในการ

ขยายงานพระพุทธศาสนาเพราะมีความพร้อมทั้งสถานที่และบุคลากร

ซึ่งล้วนอุทิศชีวิตให้พระศาสนา และวัดแห่งนี้ยังมีศูนย์สาขาอยู่หลาย

ประเทศทั่วโลก

ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของเราว่าจะมองวัดนี้ไปในทิศทางไหน เราจะ

เป็นเซลแมนคนแรกหรือคนที่สองก็ลองตรองดูก็แล้วกันนะครับ