ฤากฎหมายจะอยู่ในมือมาร

ฤากฎหมายจะอยู่ในมือมาร

            ผู้เขียนได้คุยกับพรรคพวกที่เรียนกฎหมายมาด้วยกัน ทุกคนพูดเป็น

เสียงเดียวกันว่า หากวันนี้พระราชบิดาแห่งกฎหมายไทย (พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์)ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านคงรู้สึกเสียใจ สลดใจที่กฎหมายที่ท่านวางแบบแผน วางระบบไว้ ต้องมาถูกใช้เป็นเครื่องมือของผู้มีอำนาจในบ้านเมือง โดยไม่สนใจหลักนิติธรรม

            ผู้เขียนไม่เคยเป็นอาจารย์สอนที่สถาบันไหน ไม่เคยเป็นทนายใหญ่

ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ไม่เคยเป็นอดีตผู้พิพากษา หรืออัยการที่มีชื่อเสียง แต่สิ่งที่ผู้เขียนมีคือการรักในวิชาชีพกฎหมาย และไม่เคยคิดจะเอาความรู้ ที่เรียนมาไปเป็นข้ารับใช้ใครที่ต้องการใช้กฎหมายในทางที่ผิด

            ดังนั้นเมื่อเห็นใครสักคนที่อ้างว่าตนเองมีตำแหน่งใหญ่โต เป็นถึง

อาจารย์สอนกฎหมาย จัดทำหลักสูตรการสอนกฎหมาย แต่เอากฎหมาย

มาตีความผิดๆ เพื่อรับใช้ใครบางคน ผู้เขียนจึงยอมไม่ได้

            ในมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 บัญญัติไว้

อย่างชัดเจนแทบไม่ต้องตีความใดๆว่า

            มาตรา 7 พระมหากษัตริย์ทรงสถาปนาสมเด็จพระสังฆราชองค์หนึ่ง

ในกรณีที่ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชว่างลง ให้นายกรัฐมนตรี โดยความ

เห็นชอบของมหาเถรสมาคมเสนอนามสมเด็จพระราชาคณะผู้มีอาวุโสสูงสุด

โดยสมณศักดิ์ขึ้นทูลเกล้าฯ เพื่อทรงสถาปนาเป็นสมเด็จพระสังฆราช

            จากพรบ.นี้จะเห็นได้ชัดเจนว่าขั้นตอนของการสถาปนาสมเด็จ

พระสังฆราช คือ

            1. มหาเถรสมาคมเสนอนามสมเด็จพระราชาคณะผู้มีอาวุโสสูงสุด

โดยสมณศักดิ์ขึ้นทูลเกล้าฯ

            2. นายกรัฐมนตรี นำมตินั้นทูลเกล้าฯถวายพระมหากษัตริย์

            3. พระมหากษัตริย์โปรดเกล้าสถาปนา

            ดังนั้นการที่มหาเถรสมาคมมีมติที่ผ่านมานั้นจึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว

อย่าลืมว่าคณะกรรมการทุกรูป ท่านผ่านการทำหน้าที่สำคัญๆ ในการคณะสงฆ์

มาไม่รู้เท่าไร ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านเหตุการณ์ต่างๆมานับไม่ถ้วน และที่สำคัญ

อย่าว่าแต่เป็นเรื่องใหญ่ระดับนี้ แม้แต่เป็นเรื่องระหว่างหน่วยงานทั่วไป เขาก็ให้

ต้นเรื่องเป็นผู้ดำเนินการทั้งสิ้น

            ก็คงคอยดูกันต่อไปว่ากฎหมายบ้านนี้เมืองนี้จะเป็นอย่างไร ผู้เขียนก็ได้

แต่หวังว่าความยุติธรรมคงจะยังพอมีอยู่บ้าง

            ตั้งแต่เริ่มต้นเขียนมาบอกตามตรงว่า ผู้เขียนรู้สึกสลดใจมาตลอด เพิ่งมา

สบายใจตอนท้าย ทั้งสบายใจและดีใจว่า

                        ไม่เคยเรียนกฎหมายกับผู้ตรวจการท่านนี้เลย ดีใจจริงๆครับ

Cr.แปะไซ