ข้อเท็จจริง ข้อแท้จริง

ข้อเท็จจริง&ข้อแท้จริง

            ผมเป็นหนึ่งในหลายๆคนที่ชอบอ่านข่าว และเป็นหนึ่งในจำนวนคน

ที่อ่านข่าวทั้งในประเทศและต่างประเทศ สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นถึงความแตกต่างอย่าง

ชัดเจนของสื่อบ้านเรากับสื่อของต่างประเทศ คือ ความรับผิดชอบต่อผลของข่าว

ทั้งที่นักข่าวทุกท่าน ต่างก็ผ่านการเรียน การศึกษา การอบรม ให้มีจรรยาบรรณ

ของสื่อมวลชนไม่ต่างกันนัก แต่เมื่อถึงเวลาที่ไปประกอบอาชีพ กลายเป็นว่า สิ่ง

เหล่านั้นถูกอะไรหลายๆอย่างปิดหูปิดตาไปหมด

            ในขณะที่สื่อมวลชนของต่างประเทศ เขาต้องรับผิดชอบข้อเขียน บทความ

ของตนเนื่องจากกฎหมายที่นั่นเขาคุ้มครอง และเอาจริงกับการนำเสนอที่ทำให้

ผู้อื่นเสียหาย หลายครั้งที่พบว่า บางโรงพิมพ์แทบจะปิดตัวเพราะต้องจ่ายให้

ผู้เสียหายที่เขาฟ้องคดีแล้วทางโรงพิมพ์เป็นฝ่ายแพ้คดี เรื่องเหล่านี้ไม่ค่อยเกิดขึ้น

ในบ้านเรา เพราะเมื่อมีเรื่องก็มักจะยอมความกัน หรือเสียค่าปรับกันนิดหน่อย

ก็จบ  โดยเฉพาะหากเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพระกับวัด สื่อมวลชนสามารถ

เล่นงานเขียนกันได้อย่างเมามัน หากพระจะโวยบ้างก็หาว่า พระไม่เมตตา พระ

ไม่สำรวม หรือไม่ก็ลงข้อความขอขมาเล็กๆ ด้านใน แทบจะต้องใช้แว่นขยายส่อง แล้วเรื่องก็จบ ในขณะที่เมื่อตีข่าว ลงหน้าหนึ่ง ตัวเท่าหม้อแกง นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

จริงในสังคมของเรา

            ผมยังจำเหตุการณ์เมื่อปี 41-42 ได้ดี เพราะผมเป็นอาสาสมัครชุดต้อนรับ สื่อมวลชน ทางวัดจัดสถานที่ให้กับสื่ออย่างดี ทั้งอุปกรณ์ในการส่งข่าวยุคนั้นคือ ใช้แฟกซ์ นักข่าวหลายท่านที่คุ้นเคย และมีใจเป็นกลาง ก่อนที่จะส่งบทความ หรือข่าวไปยังสำนักพิมพ์เขาก็เอามาให้ดู มาให้อ่านก่อน ผมก็ชื่นชมและขอบคุณ

ว่าเขาเขียนไปตามความเป็นจริง แต่เมื่อข่าวไปถึงสำนักพิมพ์ บรรณาธิการก็ยำ

ข่าวซะเละเป็นโจ๊ก กลายเป็นข่าวเชิงลบไป 

            ผมคงไม่มีมนต์วิเศษที่จะสามารถเปลี่ยนความความคิดของใครได้ แต่มีสิ่ง

ที่อยากจะฝากคือ ก่อนที่จะทำอะไรก็ตามในพระพุทธศาสนานั้น จะมีหลักง่ายๆ

ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อนอยู่ว่า
            อะไรก็ตามที่ ร้อนเขา ร้อนเรา     อย่าทำ

            อะไรก็ตามที่ ร้อนเขา เย็นเรา      อย่าทำ

            อะไรก็ตามที่ เย็นเขา    ร้อนเรา     อย่าทำ

            อะไรก็ตามที่ เย็นเขา   เย็นเรา      จงทำ

            หากหยุดคิดสักนิด สื่อจะรู้ว่า ตนเองเป็นผู้ชี้นำสังคม เราอยากให้

ประเทศชาติไปทิศทางไหนก็ทำได้ อยากให้สังคมสงบร่มเย็น ก็ไม่ยาก

เพียงเสนอข่าวที่ดีๆ ชี้นำให้คน ทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา แต่

ถ้าต้องการให้สังคมวุ่นวาย ก็แค่ตีข่าวในเชิงลบ คนมาคัดค้านคนทำความดี

แค่หกเจ็ดคน เราพาดหัวข่าวว่า ชาวบ้านค่อนประเทศ คัดค้านการตักบาตร

ก็ทำได้ แต่ถามว่า ผลที่สุดเกิดอะไรขึ้นกับสังคม พระพุทธศาสนาก็บอบช้ำ

คนดีก็หมดกำลังใจในการทำความดี เพราะไม่มีสื่ออยู่ในมือ

            ถึงเวลาแล้วหรือยังครับ ที่เราจะมาช่วยกันพลิกฟื้นประเทศของเรา

คงไม่ลืมกันว่า ณ วันนี้ ประเทศของเราถอยหลังกันไปแค่ไหน ระบบการ

ศึกษาของเราอยู่ท้ายเวียดนาม กัมพูชาแล้ว อย่าให้บ้านเมืองช้ำมากไปกว่านี้

เลยนะครับ

            ที่ผ่านมาเราได้ให้ข้อเท็จจริงกับประชาชน คือ มีทั้งข้อเท็จและข้อจริง

วันนี้ผมอยากจะเชิญชวนให้สื่อทุกท่าน มาพร้อมใจกัน ให้ข้อแท้จริงกับ

ประชาชน ผมเชื่อมั่นและมั่นใจว่า จิตวิญญาณของนกอิสระในตัวของทุกท่าน

ยังมีความมุ่งมั่นในการจะสร้างสรรค์สังคมให้ดีงามได้ โดยตั้งอยู่บนพื้นฐาน

ของจริยธรรมและจรรยาบรรณของสื่อที่ดี

            ด้วยจิตคารวะ

Cr.ปรัศนี