ครูดีมีชัยไปกว่าครึ่ง

ครูดีมีชัยไปกว่าครึ่ง

            เมื่อวานได้สนทนากับพระอาจารย์ท่านเสร็จ จิบน้ำชาเรียบร้อยท่ามกลาง อากาศที่สบายๆ ก่อนลาท่านกลับ พอดีนึกได้ว่าลืมถามท่านไปว่าทำไมท่านถึงได้ ตัดสินใจสละทางโลกมาบวช ครั้นจะถามก็เกรงใจเพราะค่อนข้างเย็นแล้ว แต่เพื่อ ไม่ให้เสียความตั้งใจเลยทำเป็นชมท่าน ว่าท่านเก่งเนอะ บวชตั้งแต่ยังหนุ่ม แถม อยู่ได้จนถึงเป็นพระมหาเถระ ท่านอยู่ได้ไง  ท่านมองหน้าแล้วก็ยิ้มๆ เราก็นึกในใจ ท่านจะยิ้มอะไรนักหนา ยิ้มเก่งจริงองค์นี้  ท่านตอบสั้นๆ ว่า ท่านได้ครูดี ก็เลยถาม ท่านต่อว่า ครูดีนี่มีประโยชน์ขนาดนั้นเลยหรือ ท่านคงรำคาญ เลยบอกว่า ไปอ่านเรื่องความฝันของพระเจ้าปเสนทิโกศล กับเรื่องพระเจ้าอชาติศัตรู แล้วลอง คิดเอง

            เอาหล่ะสิ ท่านเล่นให้ผมไปค้นเองซะแล้ว ขี้เกียจก็ขี้เกียจ แต่ความสงสัย ที่มีมากกว่า เลยต้องไปอ่านเรื่องที่ท่านบอก อ่านแล้วก็อดทึ่งไม่ได้ถึงญาณทัศนะ ของพระพุทธองค์ ใครยังไม่เคยอ่านไปหาอ่านนะครับ ความฝันของ พระเจ้าปเสนทิโกศล  ซึ่งฝันมาสองพันห้าร้อยกว่าปีแล้ว แต่มา ปรากฎในยุคเรานี่แหละ เอาย่อๆว่า พระราชาองค์นี้ สุบิน เอาภาษาง่ายๆเราว่า ฝัน นั่นแหละ แล้วฝันซะหลายเรื่อง ความจำดีอีกต่างหาก ฝันเสร็จไม่สบายใจ คิดว่าความฝันนั้นจะมีอันตรายอะไรกับตนเองหรือบ้านเมืองหรือไม่ นี่ถ้าเป็นคนสมัยนี้หล่ะก็ตีเป็นหวยหมดแน่ๆ เลยเรียกพวกพราหมณ์ปุโรหิต มาทำนายฝัน พวกนั้นเอาใหญ่เลย หวังลาภสักการะ บอกว่าต้องมีภัยแน่ ต้องแก้ด้วยการบูชายัญ ถ้าไปดูในรายละเอียด ไม่อยากนึกภาพเลย หากมีการบูชายัญเกิดขึ้น สัตว์ทั้งหลาย ทั้งวัว ควาย แพะ แกะ ตายกันเป็นเบือ เลือดท่วมเมืองแน่ แต่ด้วยที่มีมเหสีดี ขณะที่กำลังเตรียมโน่นนี่โกลาหล เสียงอึกทึกไปหมด พระนางมัลลิกา สงสัยทำอะไร พอรู้เรื่อง รีบถวายคำแนะนำ ท่านพี่ ทำไมไม่ปรึกษาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อน เรื่องสำคัญแบบนี้ พระราชาคิดได้ เออ จริงสิ ว่าแล้วก็รีบไปปรึกษาพระบรมศาสดา พระองค์ก็ตรัสบอก อย่ากังวล เรื่องเหล่านี้จะเกิดในอนาคต แล้วก็ทำนายฝันแต่ละเรื่อง จนครบ 16 ข้อ ผมอ่านไปก็ได้ข้อคิดหลายอย่าง ที่แน่ๆสำหรับพระราชานี่ ต้องบอกว่า มีเมียดีเหมือนมีภรรยาดีเลยครับ พออ่านจบเลยได้คิดอย่างที่พระอาจารย์ท่านบอกไว้ นี่ถ้าหากไม่ปรึกษา กับที่ปรึกษาชั้นเลิศ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ได้ชื่อว่า โลกนาถะ คือที่พึ่งของโลกแล้ว ป่านนี้พระราชาต้องตกนรกหมกไหม้แน่นอน ก็จะฆ่าสัตว์บูชายัญมากมายขนาดนั้น ตายแล้วจะไปไหนพ้น นี่แหละคุณหรือประโยชน์ของการได้ครูดี

            กำลังปลื้มใจ แต่พอไปอ่านเรื่องพระเจ้าอชาตศัตรู ใจห่อเหี่ยวเลย โธ่ เป็นถึงพระราชโอรส แต่พลาดไปคบพระเทวทัต เลยถูกเกลี้ยกล่อมให้ทำ

กรรมหนัก คือ ฆ่าพ่อตนเอง เพื่อจะเอาบัลลังค์ รายละเอียดไม่เล่าหล่ะ ให้ ไปศึกษากันเอง ผมกำลังเศร้าใจ เพราะฆ่าพ่อนี่แหละทำให้หมดโอกาสใน การบรรลุธรรม แม้ต่อมาจะได้ฟังธรรมจากพระบรมศาสดาก็ตาม ในชาตินั้นก็ปิดสวรรค์ ปิดนิพพานซะอีก ต้องใช้กรรมอีกนาน ตลอดชีวิต ใจท่านก็หมองอย่างต่อเนื่อง นี่แหละหนอ เจอครูไม่ดี

            อ่านมาถึงตรงนี้ได้ข้อคิดอะไรไหมครับ ผมหันไปมองชาววัด     พระธรรมกายในขณะที่คนโจมตีวัดนี้สารพัด เขากลับหน้าตาผ่องใส ตั้งใจ ทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา ไม่ขาด ถามเขาว่า เขารู้เรื่องบ้างไหมนี่ว่าวัดคุณเป็น จำเลยสังคมไปแล้ว ชาววัดบอก คนจะดีจะเลวไม่ได้อยู่ที่คำพูดคน แต่อยู่ที่การ กระทำต่างหาก หลวงพ่อสอนอย่างเดียวให้พวกเรารักษาใจให้ใส จึงไม่ขุ่นกับ เรื่องนอกตัว   ผมฟังแล้วก็สาธุการ ตกลงผมควรจะสงสารใครดีครับเนี่ย ระหว่าง คนวัดที่ถูกโจมตีแต่หน้าตาผ่องใส กับผู้ที่ออกมารุมโจมตีวัด โจมตีพระ ที่หน้าตาหม่นหมอง ไร้สง่าราศรี เพราะวันๆต้องคิดแต่เรื่องหมองๆ

            แต่ที่แน่ๆ ผมเข้าใจแล้วหล่ะว่า การมีครูดีมีประโยชน์อย่างไร

Cr.อนาคาริก