หลวงพ่อสอนอะไร(ตอนที่ ๘๑) ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร

หลวงพ่อสอนอะไร(ตอนที่ ๘๑)

ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร

     ในช่วงที่ผ่านมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน หมู่คณะของเราได้ร่วมกันสร้างบุญใหญ่ โดยการสวดมนต์บทสำคัญคือ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร ซึ่งกล่าวได้ว่าจะหาใครที่ตั้งใจทำกันต่อเนื่องขนาดนี้หาไม่ได้ง่ายเลย นับเป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนาอย่างยิ่ง

     อาตมาได้เห็นความตั้งใจจริงของหมู่คณะจึงได้กราบเรียนถามหลวงพ่อทัตตชีโวว่า

     “ หลวงพ่อครับ ผมก็ทราบว่าบทธัมมจัก ฯนี้ เป็นบทสำคัญ เป็นปฐมเทศนา แต่ที่ไม่ทราบคือ ทำไมหลวงพ่อธัมมะจึงได้เชิญชวนให้พวกเรามาพร้อมใจกันสวดมนต์ขนาดนี้ ”

     “ ลูกเอ้ย ตั้งแต่รู้จักกันมา หลวงพ่อเองก็ไม่เคยเห็นหลวงพ่อท่านเอาใจใส่ และมาดูเรื่องการสวดธัมมจักฯ แถมมีกำหนดจำนวนเป็นระยะ ๆ แบบนี้มาก่อน เช่นกันตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เคยเห็นท่านจะทำอะไรไม่มีเหตุ มีผล เพียงแต่เราจะตามท่านทันหรือไม่ หลวงพ่อเอง ขอให้ท่านสั่งมา ในฐานะศิษย์คนโตจึงต้องรีบทำก่อนใครเขา ”

     “ มิน่าหล่ะครับ หากหลวงพ่อไม่ติดอะไร ผมจึงเห็นหลวงพ่อไปสวดธัมมจัก ฯ ที่พระมหาธรรมกายเจดีย์เป็นประจำ หลวงพ่อครับ แล้วการที่เราสวดธัมมจัก ฯ กันขนาดนี้ จะมีผลดีอย่างไรบ้างครับ ”

     “ พระพุทธศาสนาของเราก็มีคัมภีร์แม่บทคือบทพระธัมมจัก ฯ นี้เอง เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นจะต้องเคี่ยวเข็ญให้สมาชิกของเรา ทั้งสวดทั้งท่องให้ได้ว่าแม่บทนั้นเป็นยังไง ต้องจำให้ได้ขึ้นใจ แค่นั้นยังไม่พอ ต้องเคี่ยวเข็ญตัวเองให้ปฏิบัติตามนั้นให้ได้ ตัวเองจึงจะเจริญรุ่งเรืองไปตามเส้นทางที่ถูกที่ควร

     และเพื่อความร่มเย็นเป็นสุขของชาวโลกต่อไปข้างหน้า ก็มีความจำเป็นจะต้องช่วยกันเผยแพร่หรือเคี่ยวเข็ญให้ตั้งแต่ผู้อื่น ลูกหลานของตัวเอง เพื่อนบ้านของตัวเอง ยิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดี ให้ช่วยกันทั้งสวดทั้งท่องคำสอนนั้นๆ ให้ขึ้นใจและก็นำไปปฏิบัติให้ได้เช่นเดียวกับเราด้วย ถ้าทำอย่างนี้นะทั้งพระพุทธศาสนาหรือว่าประเทศชาติ ก็จะมีแต่ความเจริญรุ่งเรืองสืบไปไม่มีตกต่ำ ”

     “ หลวงพ่อครับ แล้วการที่เราสวดกันนี่ จะสวดบ่อยแค่ไหนจึงจะดีครับ ”

     “ ลูกเอ้ย วันนี้พวกเราก็รู้แล้วว่า เออ...บุญน่ะเป็นที่พึ่งของตัวเรา มนุษย์เราต้องอาศัยบุญเป็นหลัก เพราะฉะนั้นตั้งใจสร้างบุญของเราไปตามเส้นทางที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนไว้ ซึ่งก็ปรากฏอยู่ในบทธัมมจัก ฯ นั่นแหละ เพราะฉะนั้นนะบทธัมมจัก ฯ นี้ นับแต่นี้ต่อไปให้กลายเป็นว่าเป็นบทประจำตัวของตัวเอง เพราะว่านั่นคือแม่บทเส้นทางในการสร้างความดีเพื่อไปให้ถึงที่สุดของทุกข์ทั้งหลาย

      เป็นเส้นทางสำหรับปราบสิ่งไม่ดี ไม่งามที่มีในโลกนี้ให้มันหมดไป โดยที่ไม่ก่อบาปก่อเวรกับใคร คนชั่วทั้งหลายก็พ้นไป ด้วยอำนาจของพระธัมมจัก ฯ นี้ เมื่อไหร่เขาตั้งใจปฏิบัติตามเขาก็เลิกเป็นคนชั่ว ถ้าเขาไม่ปฏิบัติตามยังเกเรอยู่ เดี๋ยวบาปที่เขาก่อเอาไว้ก็จะลงโทษเขาเอง โดยที่เราก็ไม่ต้องไปทำอะไรเขา ไม่ต้องไปล้างไปผลาญเขา แต่ว่าใครทำดีได้ดี ใครทำชั่วได้ชั่ว

     เราตั้งใจเคี่ยวเข็ญตัวเราให้ทำดีตามเส้นทางที่ปรากฏอย่างชัดเจนในพระธัมมจัก ฯ นั้น แล้วก็ชักชวนเผยแพร่ให้ทุกคนทำตาม อย่างนี้ชาตินี้ของเราจะไม่ต้องเดือดร้อน ชาติหน้าก็ไม่เดือดร้อน ชาตินี้มีแต่เป็นสุข ละโลกไปแล้วก็ยิ่งเป็นสุขอีกต่อหนึ่งด้วย 

     ถึงคราวจะต้องกลับมาสร้างบุญสร้างบารมีในโลกนี้อีก ก็มาอย่างคนที่มีทุน เพราะได้สวด ได้ฝึก ได้ซ้อม ปฏิบัติแม่บทของความดีที่สมบูรณ์ที่สุดที่มีอยู่ในโลกนี้แล้วคือพระธัมมจัก ฯ ตั้งแต่ชาตินี้ กลับมาอีกทีสิ่งเหล่านี้มันได้อยู่ในเลือด ในเนื้อ ในร่างกาย ในจิตใจของเราแล้ว ก็มีแต่ว่าชีวิตมีแต่จะรุ่งเรืองชาติแล้วชาติเล่า ๆ จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมกัน ”

     ณ วันนี้ภาพของสาธุชนที่มาพร้อมใจกันสวดธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ล้วนแล้วแต่เป็นภาพแห่งความงดงาม เป็นภาพแห่งความปลื้มปีติ เป็นภาพที่แสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา

     วันนี้ เราได้เป็นส่วนหนึ่งของภาพนั้นหรือยัง ?

ขอขอบคุณภาพจากgoogle.com
อาสภกันโต ภิกขุ

๕ พ.ย. ๕๙