หลวงพ่อสอนอะไร(ตอนที่ ๔๔) หลักในการทำงาน (๔) เกี่ยวกับเรื่องงาน

หลวงพ่อสอนอะไร(ตอนที่ ๔๔)

หลักในการทำงาน (๔)

เกี่ยวกับเรื่องงาน

     ในการบริหารองค์กรนอกจากจะมีบุคลากรที่พร้อม มีทรัพยากรคือปัจจัยหรือเงินที่ไม่ติดขัดแล้ว ก็ยังมีเรื่องของการบริหารงาน ที่จะเป็นตัวชี้วัดความสำเร็จขององค์กรด้วย หากทุกสิ่งพร้อมแต่ระบบการจัดการไม่เอื้ออำนวยหรือไม่เหมาะสมกับองค์กรนั้น ก็ยากที่จะประสบความสำเร็จได้

     ในเรื่องการบริหารงานนี้หลวงพ่อธัมมชโย เคยบอกลูก ๆไว้ว่า แม้หลวงพ่อไม่อยู่ วัดก็ต้องสามารถดำเนินไปได้โดยระบบ ดังนั้นการบริหารงานของวัดจึงอาศัยความคิดเห็นของหมู่คณะเป็นหลัก โดยที่หลวงพ่อเพียงแค่คอยให้คำแนะนำเท่านั้น

     เมื่อครั้งที่จะเดินทางไปที่ต่างประเทศครั้งแรก หลวงพ่อทัตตชีโว ได้ให้โอวาทในการทำงานไว้ว่า

     “ ในการไปทำงานที่โน่น ให้ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ หากติดขัดอะไรให้โทรมาถามได้ ”

     แต่ด้วยความที่เราตระหนักว่าภารกิจของหลวงพ่อมีมาก โดยมากจึงมักจะปรึกษาหารือกันก่อน หากตัดสินใจไม่ได้จึงจะโทรมากราบเรียนปรึกษาหลวงพ่อ 

     “ ในการทำงานอย่าให้เป็นแบบรวมศูนย์ ให้มีการกระจายอำนาจ มีการตัดสินใจได้เป็นระดับชั้น ไม่ใช่ทุกอย่างมากระจุกที่เจ้าอาวาสหมด ไปดูพวกหน่วยงานหรือโรงแรมที่เขาประสบความสำเร็จ แม้แต่พนักงานต้อนรับเขายังสามารถตัดสินใจเรื่องสำคัญได้ในระดับหนึ่ง ” 

     เป็นคำสอนที่หลวงพ่อเคยให้ไว้ เมื่อครั้งที่ท่านไปร่วมประชุมที่อเมริกาและในครั้งนั้นเอง ท่านยังได้บอกต่อไปอีกว่า

     “ ในการที่เรามาที่บ้านนี้เมืองนี้ ขอให้ทำความเข้าใจว่าเราจะเอาวิชชาธรรมกายให้มาปักหลักที่นี่ ดังนั้นหากวัดแรกที่เราอยู่มั่นคงแล้ว ก็ต้องหาทางขยายไปให้ทั่ว เพราะเป้าหมายของหลวงพ่อธัมมะ พวกเราก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่า หลวงพ่อท่านจะเอาวิชชาไปให้ทั่วโลก ฉะนั้นก่อนที่จะไปให้ทั่วโลก พวกท่านก็ต้องเอาไปให้ทั่วอเมริกาให้ได้ ”

     จากนโยบายของหลวงพ่อประเด็นนี้ ทำให้เกิดการขยายงาน จากวัดพุทธเมย์วูด (ต่อมาย้ายมาอยู่ที่วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนียที่เมืองอาซูซาในปัจจุบัน) ซึ่งอยู่ฝั่งตะวันตก ขยายออกไป ๒ จุด ที่ตรงกลางคือ ชิคาโก และฝั่งตะวันออกที่นิวเจอร์ซี

     เมื่อมีที่มั่นถึง ๓ แห่งแล้ว หลวงพ่อทัตตชีโว ก็ให้นโยบายในการขยายงานต่อไปอีกว่า

     “ วิธีการในการขยายงาน ก็ให้ดูว่ารัฐรอบ ๆ วัดที่เราอยู่นั้น มีรัฐไหนที่พร้อมทั้งเรื่องของคนและสภาพแวดล้อม ในการจะก่อตั้งศูนย์ใหม่ ก็ให้ไปรวมคน ให้หมั่นไปเยี่ยมเยียน สร้างผู้นำบุญ เปิดบ้านกัลยาณมิตรเข้าไป แล้วจะเห็นช่องทางในการทำงานต่อไป ”

     เมื่อได้หลักการจากหลวงพ่อ พวกเราก็ได้มาแบ่งพื้นที่ จากหารัฐที่เหมาะสม จนถึงจุดหนึ่ง ก็มีการแบ่งกันดูแล ๑ วัดดูแล ๕ รัฐรอบ ๆ จึงทำให้งานขยายเพิ่มขึ้น มีวัดเกิดมากขึ้น เมื่อหลวงพ่อท่านเห็นงานขยาย ท่านก็ให้หลักในการทำงานต่อไปอีกว่า

     “ จากเดิมที่เคยทำงานกันมา ที่พวกท่านช่วยกันคิด หนึ่งวัดดูแลห้าวัด โดยอาศัยการไปสร้างคน รวมคน แล้วไปสร้างวัด ณ วันนี้ ต้องเอาแผนที่มากางดูว่า ในอเมริกามีจุดไหน ที่พวกท่านยังไม่ได้ไปทำงาน เอาแผนที่มาดูเลย ”

     วันนั้นเองก็เป็นวันประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของการทำงานของพวกอาตมา เมื่อกางแผนที่แล้วพบว่า ตรงกลางด้านล่างคือรัฐเท็กซัส ยังไม่มีวัดของเราเลย หลวงพ่อจึงสั่งการในทันทีว่า

     “ วันนี้ความพร้อมเรามีมากกว่าแต่ก่อนเยอะ เพราะฉะนั้น ให้ไปหาที่สร้างศูนย์หรือสร้างวัด อย่ารอรวมคน ชักช้าจะไม่ทันการ ให้ไปหาคนเอาข้างหน้า หลวงพ่อจำได้ว่าเคยมีโยมของเราที่แอลเอ ย้ายไปอยู่ที่เท็กซัส แต่ไม่รู้เมืองไหน ให้หาดู แล้วไปสร้างวัดให้ได้ ”

     นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่อาตมาทึ่งมากว่าหลวงพ่อท่านจำได้อย่างไร ทั้งที่ท่านไปทั่วทุกรัฐ แต่ท่านสามารถจำสาธุชนได้ จำแม้กระทั่งว่าใครย้ายไปไหน เมื่อหลวงพ่อสั่งการ พวกอาตมาก็รีบหาข้อมูลจนพบว่า ครอบครัวบุญเกื้อ ได้ย้ายไปอยู่ที่เท็กซัส จึงรีบติดต่อและพูดคุย ประสานงานจนกระทั่งเกิดวัดพระธรรมกายเท็กซัส ซึ่งเป็นวัดแรกที่เราไปซื้อวัดแล้วค่อยรวมคน นี่เพราะวิสัยทัศน์ของหลวงพ่อโดยแท้

     เมื่ออาตมาถามท่านว่า หลวงพ่อคิดเรื่องแผนงานในการขยายงานได้อย่างไร หากให้พวกเราคิดเอง ก็คงใช้แต่แนวทางเดิม ๆ ที่เคยทำ เพราะมั่นใจว่าวิธีนั้นสำเร็จแน่ เนื่องจากผ่านการพิสูจน์มาแล้ว

     หลวงพ่อตอบยิ้ม ๆ สั้น ๆ ว่า

     “ คนอย่างหลวงพ่อนะ ไม่มีจน แม้มีรูเล็กนิดเดียว หลวงพ่อก็จะมุดไปให้ได้ ”




ขอขอบคุณภาพจากgoogle.com

อาสภกันโต ภิกขุ

๓ ก.ย. ๕๙