ต่อบันไดกันเถอะ

ต่อบันไดกันเถอะ

            ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ในฐานะของศิษย์วัด ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชุ่มชื่นใจขึ้นมาบ้าง จากเดิมที่รู้สึกเสมือนว่าเป็นแผ่นดินที่แตกระแหง ขาดน้ำหล่อเลี้ยง ไม่มีความปราณีจากฟ้า ที่จะประทานฝนมาให้สักหยด

            ความชุ่มชื่นใจนั้น เกิดขึ้นมาจากเริ่มมีผู้รู้ ผู้รักความเป็นธรรม ทั้งพระและคฤหัสถ์ เริ่มออกมาพูด ออกมาเขียน ให้สังคมได้รับรู้ความจริง ความถูกต้อง

            ย้อนหลังไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ที่เราถูกคลื่นซัดกระหน่ำ ในครั้งนั้นแทบไม่มีพรรค ไม่มีพวกเลย แม้นักกฎหมายที่มีฝีมือ เอ่ยปากอยากจะเข้ามาช่วย แต่พอรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างหลัง ก็ถอยกรูดกันเป็นแถว แต่ละคนก็ห่วงครอบครัวกันทั้งนั้น

            ณ วันนี้ถ้าจะว่าไปแล้ว คงจะถึงจุดเปลี่ยนที่สำคัญ จึงทำให้มีผู้กล้า ผู้ไม่เกรงกลัวต่อความอยุติธรรม ได้ออกมาจากมุมมืด สู่ความสว่าง เพื่อเชิดชูความถูกต้องโดยไม่หวั่นเกรงกับอำนาจของคนพาล

            สิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมาก ๆ คือ อยากให้คนไทย กลับมารักกันดังเดิม โดยไม่มีการแบ่งเป็นฝ่ายโน้นฝ่ายนี้ ถามว่าที่ผ่านมาตั้งแต่มีการแบ่งแยก เรามีความสุขจริงหรือ ทุกอย่างดีขึ้นจริงหรือ เศรษฐกิจของเราพุ่งไปข้างหน้าจริงหรือ ขอให้ช่วยกันพิจารณาภาพด้านล่างนี้ก่อนนะครับ

             ถึงเวลาหรือยังครับ ที่เราจะมาร่วมการเปลี่ยนแปลง อย่าให้บันไดมันถูกแบ่ง เพราะจะทำให้เราไม่สามารถที่จะก้าวไปสู้เป้าหมายได้ การแบ่งพรรคแบ่งพวกที่จะเป็นสาเหตุให้เราล้าหลัง ถอยหลังเข้าคลอง เราจะยึดมันไว้ทำไมครับ

            ยังไม่สายเกินไปนะครับ แม้วันนี้บันไดนั้นจะถูกตัดแบ่ง แต่เราก็สามารถจะเอาบันไดนั้นมาต่อได้ ขึ้นอยู่กับเราจะมีความตั้งใจจริงในการจะต่อมันหรือไม่

จริงไหมครับ ?

ขอขอบคุณภาพจาก google.com

อนาคาริก

07/04/16