เสียใจที่รู้จักชมรมพุทธฯ...

เสียใจที่รู้จักชมรมพุทธฯ...

             ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มีความฝันหลากหลาย เริ่มต้นอยากเป็นทหาร แต่พอสายตาสั้นเป็นไม่ได้ ก็คิดอยากเป็นหมอ เมื่อฝันสลายสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็เลยเบนเข็มอยากเป็นทนาย มากราบเป็นลูกพ่อขุน ใช้เวลาศึกษาวิชากฎหมายอยู่ ปี


             ในระหว่างที่ศึกษาอยู่นั้น เดินผ่านชมรมพุทธฯเป็นประจำ ชื่นชม แต่ไม่เคยคิดจะเข้า ความรู้สึกต่อชมรมพุทธฯในตอนนั้นคือ พวกนี้เก่งจัง สามารถสวดมนต์ นั่งสมาธิได้ในขณะที่ฝั่งตรงข้ามก็เล่นดนตรี ตรงกลางโถงเขาก็เต้นลีลาศ เป็นภาพที่ชินตาตลอดเวลาที่เรียนอยู่ จนกระทั่งจบการศึกษาเมื่ออายุ ๒๑ ปี


             หลังจากจบการศึกษา ไปทำโน่นนี่ จนอายุ ๒๔ ปี จึงเริ่มรู้จักวัดพระธรรมกาย ทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไป ภาพการมาวัดครั้งแรกยังจำติดตาติดใจ เดินไปทางไหนก็มีแต่คนทัก พี่เพิ่งมาวัดครั้งแรกหรือครับ/คะ  เราก็นึกในใจ คนที่วัดนี้ฝึกสมาธิดีจนรู้ว่าเราเพิ่งมาวัดเลยหรือเนี่ย (ที่ไหนได้ ไปส่องกระจก ผมยาวระต้นคอเชียวเรา)


             มาวัดได้เดือนเดียว ผมก็ถูกพระอาจารย์ล้างสมอง ให้ฟังเทศน์เรื่องพระคุณบิดามารดา ที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน ฟังไป น้ำตามันไหลพราก เพราะนึกถึงว่า ตัวเองไม่มีโอกาสได้ตอนแทนพระคุณของท่านทั้งสอง พอดีพระอาจารย์พูดราวกับรู้ใจว่า วิธีแทนคุณที่ดีที่สุดคือ การบวชเอาบุญให้กับท่าน เพราะประโยคนี้เอง ราวกับเปิดทางสว่างให้ชีวิต ผมตัดสินใจเพียงเสี้ยววินาทีว่าผมจะบวชเข้าพรรษา


             ในช่วงที่บวชนั่นเอง ที่ทำให้ผมมีโอกาสได้ติดตามพระอาจารย์ไปชมรมพุทธฯ ไม่ว่าจะเป็นที่ จุฬาฯหรือเกษตรศาสตร์ ผมได้พบเห็นวัตรปฏิบัติของเด็ก ๆ ชมรมพุทธฯ ที่น่าชื่นชม เขาตั้งใจทำงาน โดยไม่มีค่าตอบแทน ตั้งใจจัดตักบาตรในมหาวิทยาลัย ตั้งใจจัดนิทรรศการทางก้าวหน้า จัดการสอบตอบปัญหาธรรมะ โครงการต่าง ๆ ที่มุ่งให้เยาวชนเป็นคนดีตามหลักพระพุทธศาสนาสารพัดโครงการ
             นึกแล้วก็เสียดายทุกครั้ง หากสมัยที่เรียนรามฯอยู่นั้น ถ้าผมเข้าชมรมพุทธฯ ป่านนี้ผมคงได้รู้จักวัด และเข้าวัดตั้งแต่อายุยังไม่ถึง ๒๐ ปีแล้ว คงสร้างบุญบารมีได้มากกว่านี้อีกเยอะ

เสียใจที่รู้จักชมรมพุทธฯ...ช้าไป 


ขอขอบคุณภาพจาก google.com
อนาคาริก
06/24/16
             
เสียใจที่รู้จักชมรมพุทธฯ... เสียใจที่รู้จักชมรมพุทธฯ... Reviewed by asabha072 on 5:00 AM Rating: 5

11 comments:

  1. ชมรมพุทธฯ อยู่ตรงไหนหว่า เดินไปเดินมา ไม่เจอซักที ที่แท้ข้านี้ อยู่ชมรมสุรา..เศร้า ที่คนเขียนเขียนบทนี้ช้าไป

    ReplyDelete
  2. นั่นนพสิครับน่าเสียดายมากเลยที่เราต้องพลาดโอกาสดีๆที่จะได้รู็จักชมรมพุทะก่อนใครๆ

    ReplyDelete
  3. มาช้าดีกว่าไม่มา ...ขอบคุณบทความดีๆ ที่จะเป็นกำลังใจให้คนอยากทำความดีตามครับ

    ReplyDelete
  4. อ้อ เสียใจ..ที่รู้จัก..(ช้าไป) แหม..

    ReplyDelete
  5. มาช้าดีกว่าไม่มา มาถึงวัดแล้ว อย่าลืมชวนเพื่อนมา และต้องมาตลอดไปนะครับ

    ReplyDelete
  6. ขอบคุณบทความดีๆ เล่าเรื่องราวได้ดีมากเลยค่ะ...เป็นอดีตสมาชิกและประธานชมรมพุทธ อ่านแล้วปลื้มเลยค่ะ

    ReplyDelete
  7. มาช้า ยังดีกว่า ไม่มา

    ReplyDelete
  8. ช้าไป แต่ไม่ช้าเกิน โชคดีมากครับ หลายคนไม่มีโอกาสได้รู้จักเลยจนตลอดชีวิต

    ReplyDelete
  9. ส่วนผม เสียใจที่อยู่กะชมรมพุทธ สั้นไป ครับ อิอิ

    ReplyDelete
  10. อนุโมทนาบุญสาธุ

    ReplyDelete

Powered by Blogger.