หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่ ๑๔๘) การดูแลทีมงาน

หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่ ๑๔๘)

การดูแลทีมงาน

 

         เนื่องจากเราไม่สามารถที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวของเราเองได้ จำเป็นจะต้องมีทีมงานหรือผู้ช่วย ซึ่งจะมากจะน้อยก็ขึ้นอยู่กับลักษณะงานหรือความจำเป็นของงานนั้น ๆ เมื่อมีคนมาอยู่รวมกัน แน่นอนว่าจะต้องมีการดูแลในเรื่องสวัสดิการให้พร้อมที่สุด

         นับเป็นความโชคดีของบุคลากรวัดพระธรรมกาย ที่หลวงพ่อทั้งสองได้ให้ความสำคัญในเรื่องนี้มาก หลวงพ่อธัมมชโยได้มอบหมายให้หลวงพ่อทัตตชีโวคอยดูแลในเรื่องความเป็นอยู่ของลูก ๆ ทั้งพระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา และเจ้าหน้าที่อื่น ๆ 

         คำว่า " ดูแล " ในที่นี้ มิใช่เพียงแค่เรื่องที่ทำงานหรือที่พักอาศัย แต่ยังรวมถึงการดูแลเรื่องสุขภาพ และหากเป็นพนักงานหลวงพ่อจะให้ความเอาใจใส่ไปจนถึงลูก ๆ ของเขา 

        หลายครั้งที่อาตมาได้ตามหลวงพ่อไปตรวจวัด หากท่านพบเห็นเจ้าหน้าที่เดินมา ท่านจะสอนให้ดูว่า เขาเดินผิดปกติเพราะอะไร บางครั้งหากมีเจ้าหน้าที่ฝ่ายหญิงอยู่กันหลายคน ท่านจะให้เขานั่งให้ดู แล้วจะชี้ให้เห็นข้อผิดปกติ โดยจะตั้งคำถามหรือให้คำแนะนำว่า

         " ...รู้ไหมทำไมเอ็งต้องใส่แว่น เพราะไม่รู้จักรักษาตัว นั่งเอียง ๆ เส้นไปรั้ง นี่ตาเอียงด้วยใช่ไหม ส่วนเอ็งนี่คอยาว ต้องถือว่าหากดูแลดี จะมีสง่า ยิ่งใส่เสื้อคอปก คอจะระหงเชียว แต่หากดูแลไม่เป็น คอจะเอียง วิธีแก้ก็ให้หลีกเลี่ยงการนั่งพับเพียบ ให้นั่งท่าเทพธิดาแทน ไอ้คนโน้น โครงสร้างมันดี แต่หากไม่ระวังเรื่องการกิน จะอ้วน ให้ระวังปากท้องให้ดี พวกเรานะ อยู่ด้วยกันต้องดูแลกัน คอยสังเกตดูเพื่อนฝูงด้วย..."

         แล้วหลวงพ่อก็จะยกตัวอย่างให้ลูก ๆ เห็นว่าเราควรจะฝึกตัวโดยเอาคุณยายอาจารย์เป็นตัวอย่าง

         "​ หลวงพ่อเอง หากไม่จนใจจริง ๆ จะไม่นั่งพิงอะไร คุณยายท่านก็ไม่นั่งพิงหรือพิงอากาศ เพราะฉะนั้น แม้ท่านจะอายุ ๙๐ หลังท่านก็ยังตรง ตอนหลวงพ่อเห็นคุณยาย ก็นึกสงสัยว่า ปกติแล้วพวกที่หลังตรงอย่างนี้มีแต่พวกเล่นยิมนาสติค เลยนึกได้ว่า อ๋อ ที่แท้เมื่อก่อนคุณยายอยู่กับท้องไร่ท้องนา ท่านเล่นยิมนาสติคบนหลังควายนั่นแหละ ต้องเลี้ยงตัวเอง ต้องนั่งหลังตรงประคองตัวเองตลอดเวลา จึงทำให้คุณยายนั่งธรรมะแล้วดูสง่า..."

         หลังจากแนะนำเรื่องต่าง ๆ แล้ว เมื่อเดินกลับอาศรมบัณฑิตท่านก็จะสอนอาตมาว่า 

         " เอ็งจำไว้นะ เด็กพวกนี้มันใจเด็ด ทิ้งบ้านช่อง ทิ้งพ่อทิ้งแม่มาอยู่วัด มาสร้างบารมี ฉะนั้นต้องช่วยกันดูแลเขาด้วย อย่าเอาแต่ใช้งานเขาอย่างเดียว ต้องดูแลความเป็นอยู่ ดูแลสุขภาพเขาด้วย เห็นอะไรไม่เข้าท่าเข้าทางต้องรีบหาทางแก้ไข ไม่งั้นแก่ตัวมาจะรักษายากจะมีแต่คนพิการเต็มวัด..."

 

 

 

 

                                                                        อาสภกันโต ภิกขุ

                                                                          ๑๕ พ.ย. ๖๔