อัญมณีที่คุณยายเจียรนัย

อัญมณีที่คุณยายเจียรนัย

      เนื่องในโอกาสที่จะถึงวันคล้ายวันเกิดของคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง มหาปูชนียาจารย์ของพวกเราในวันที่ ๑๙ ม.ค. นี้ อาตมาได้มาคิดทบทวนถึงเรื่องราวสมัยที่คุณยายยังมีชีวิตอยู่ ก็เกิดความปีติว่า เราเองมีบุญที่แม้จะไม่ได้มาในรุ่นบุกเบิกสร้างวัด แต่ก็ยังทันได้ฟังคำสอนของคุณยาย และได้รับการอบรมจากพระอาจารย์หลายรูปที่คุณยายได้เคี่ยวเข็น อบรมท่านมา จึงเกิดแรงบันดาลใจที่ทำให้อยากจะเขียนถึงคุณธรรมของท่านเหล่านั้น

      สำหรับหลวงพ่อทั้งสององค์พวกเราคงจะเคยได้ยินได้ฟังมามากแล้ว แต่เรื่องราวของหลวงพี่หรือพระอาจารย์ในรุ่นบุกเบิก หลายท่านอาจจะไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน จึงขอถ่ายทอดให้ได้อ่านกันเพื่อจะได้เห็นถึงฝีมือในการฝึกคนของคุณยายอาจารย์ของพวกเรา

      เนื่องจากอาตมาเคยเป็นพระพี่เลี้ยงสามเณร ได้รับมอบหมายจากหลวงพี่มหาสุรพล หัวหน้าแผนกสามเณรในขณะนั้น ให้นำสามเณรมาถวายการอุปัฏฐากพระมหาเถระเพื่อจะได้รับการถ่ายทอดคุณธรรมจากท่านเหล่านั้น ทำให้ได้แบบอย่างที่ดีและทำให้เข้าใจว่า การที่วัดพระธรรมกายเจริญก้าวหน้ามาได้ทุกวันนี้ ล้วนแล้วแต่เกิดจากฝีมือของคุณยายอาจารย์ในการหล่อหลอมพระภิกษุในรุ่นบุกเบิก

      ท่านแรกที่ขอกล่าวถึงคือ พระครูปลัดพิพัฒน์ ฐิตสุทโธ ท่านเป็นต้นแบบในเรื่องของความประหยัด ภายในกุฏิของท่านจะมีแต่ของใช้เท่าที่จำเป็น และที่น่าทึ่งคือ อาสนะหรือผ้ารองนั่งผืนแรกตั้งแต่บวช ผ้ารัดประคตหรือผ้ารัดเอวผืนแรกตั้งแต่บวช รวมทั้งแก้วน้ำใบแรกตั้งแต่วันบวช ท่านยังเก็บไว้และใช้อยู่เป็นประจำ เหตุผลสำคัญคือ สิ่งเหล่านี้เป็นบริขารที่คุณยายอาจารย์เป็นผู้ถวายในวันที่ท่านบวช เมื่อเห็นของเหล่านี้ทำให้ท่านมีความรู้สึกว่า ท่านได้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ตลอดเวลา

       ท่านที่สองคือ พระครูวินัยธรสุวิทย์ สุวิชชาโภ ท่านเป็นต้นแบบในเรื่องความเคารพในทาน ทุกครั้งที่มีพระไปเบิกปัจจัย ท่านจะสอนว่า ในการใช้ปัจจัยของญาติโยมนั้น ขอให้ตระหนักว่า ญาติโยมหาปัจจัยมาด้วยความยากลำบาก เขาจบเหนือหัวก่อนถวายเรา ด้วยความศรัทธาเลื่อมใสว่าเราจะนำทรัพย์นั้นไปก่อให้เกิดประโยชน์กับพระพุทธศาสนา ดังนั้นขอให้ใช้ทุกบาททุกสตางค์ให้เป็นบุญเป็นกุศล ให้ญาติโยมได้บุญอย่างเต็มที่

       ท่านต่อมาคือ พระภาวนาธรรมวิเทศ(ภูเบศ ฌานาภิญโญ) ท่านเป็นต้นแบบในเรื่องความละเอียด รอบคอบในการทำงาน ท่านจะสอนหมู่คณะเสมอว่าทำอะไรต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อจะได้ไม่ต้องมาเสียดาย เสียใจในภายหลัง และทุกครั้งที่อาตมาได้มีโอกาสตามท่านตรวจวัด ท่านจะคอยสังเกต คอยมองสิ่งที่อยู่รอบข้าง โดยเฉพาะหากเดินไปใกล้ต้นไม้ ท่านจะคอยแหงนมองดูกิ่งไม้ที่แห้ง และสั่งให้อาตมาหาคนมาสอยกิ่งไม้แห้งนั้นลงมา เมื่ออาตมาได้สอบถามท่านว่า ทำไมต้องสอยลงมา หากลมพัดมา มันก็คงร่วงมาเอง คำตอบของท่านคือ หากคุณยายเดินมา แล้วกิ่งไม้หล่นมาโดนท่าน หลวงพี่ซึ่งดูแลวัดอยู่คงจะโทษตัวเองไปจนตาย ดังนั้นตรงไหนก็ตามที่คุณยายชอบไป ขอให้ดูแลให้เรียบร้อย อย่าให้มีอันตรายกับท่านได้

       ท่านสุดท้ายที่ขอเอ่ยถึงในวันนี้คือ หลวงพี่ตักกสรโณ ซึ่งเป็นต้นแบบในความเคารพในธรรม สมัยก่อนพระภิกษุและสามเณรจะต้องไปฉันเช้า เพลที่สภาธรรมกายสากลหลังคาจาก ซึ่งคือที่ตั้งของอาคารร้อยปีคุณยายอาจารย์ฯในปัจจุบัน ทุกเช้าหลวงพ่อทัตตชีโวจะให้พระภิกษุ สามเณร ออกมาเล่าธรรมะ แล้วหลวงพ่อก็จะให้ข้อคิด หลังจากเลิกแล้ว อาตมาก็จะเข้าไปอุปัฏฐากท่าน เมื่อไปถึงหลวงพี่ท่านจะสอบถามว่า หลวงพ่อให้โอวาทอะไรหรือไม่ หากตอบว่ามี ท่านจะรีบเอาอาสนะมาปู แล้วให้อาตมานั่งบนอาสนะ ส่วนท่านนั่งกับพื้น อาตมาจะไม่ยอม ท่านก็บอกว่า ผู้แสดงธรรมต้องอยู่สูงกว่าผู้ฟังธรรม และเมื่ออาตมาเล่าธรรมะที่หลวงพ่อเล่าให้ฟังจบ ท่านจะประนมมือสาธุทุกครั้ง

       นี่คือตัวอย่างของหลวงพี่รุ่นบุกเบิกที่อาตมานึกถึงครั้งไร ก็ปีติใจว่า เรามีครูบาอาจารย์ที่เลิศทำให้เกิดกำลังใจในการที่จะฝึกตัวให้ได้อย่างท่านเหล่านั้น และทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่เกิดจากฝีมือการเจียรนัยของคุณยายอาจารย์ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของวัดพระธรรมกาย

อาสภกันโต ภิกขุ
๑๘ ม.ค. ๖๑