หลวงพ่อสอนอะไร( ตอนที่ ๑๕๓ ) แนวทางสร้างลูกแก้ว

 หลวงพ่อสอนอะไร( ตอนที่ ๑๕๓ )

แนวทางสร้างลูกแก้ว

 

         เมื่อวันก่อนในขณะที่เดินออกกำลังกาย อาตมาได้เห็นสามเณรเดินผ่านไป จึงได้ปรารภกับหลวงพ่อถึงเรื่องเก่า ๆ เมื่อครั้งที่เคยเป็นพระพี่เลี้ยงสามเณร แล้วโยงมาถึงการเลี้ยงดูลูกของคนในยุคนี้ ซึ่งอาตมามองว่าไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เด็กรุ่นใหม่มีกรอบของความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของสัมมาทิฏฐิ

         หลวงพ่อได้ให้ข้อคิดว่า แท้จริงแล้วไม่ได้อยู่ที่ยุคสมัยหรือเงื่อนเวลาอะไร แต่อยู่ที่การเลี้ยงดูของพ่อแม่ ท่านได้ยกตัวอย่างให้ฟังว่า 

         " ก่อนจะมาพบคุณยายและหลวงพ่อธัมมะ ตัวหลวงพ่อเองถูกหล่อหลอมมาจากโยมพ่อทำให้มีวันนี้ได้ โยมพ่อทำยังไง ก็ทำอยู่ ๒ เรื่อง ใหญ่ ๆ 

         ๑. ฝึกให้บริหารเวลาให้เป็น

         ๒. ฝึกให้บริหารการเงินให้เป็น

         ประการแรก การฝึกบริหารเวลา คือ โยมพ่อจะเข้มงวดเวลาตื่นนอน อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เวลาขับถ่าย เวลาทำงาน เวลาเข้านอน พูดง่าย ๆ คือ ต้องจัดสรรเวลาในการทำกิจกรรมทุกอย่างให้ลงตัว ผลที่เกิดขึ้นคือ จะทำให้เห็นคุณค่าของเวลา และจะเป็นคนที่ตัดสิน ตัดใจได้ ถึงเวลาตื่นต้องตื่น จะมาทำงัวเงียไม่ได้ ถึงเวลานอนก็ต้องนอน จะมาโอ้เอ้ทำโน่นทำนี่ไม่ได้ ถึงเวลากินก็ต้องกิน ถึงเวลาอิ่ม ก็ต้องหยุด จะกินเกินไปก็ไม่ได้ 

         ประการที่สอง การบริหารการเงิน คือ ต้องไม่ให้เงินมากนัก เพราะหากมีเหลือจะใช้จ่ายไม่ระมัดระวัง ไม่รู้จักประหยัดอดออม แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องไม่ให้อด ต้องให้รู้จักประมาณให้เป็น

         เมื่อมาพบคุณยาย หลวงพ่อจึงดีใจว่า สิ่งที่โยมพ่อฝึกมาทั้งหมดก็คือเรื่องเดียวกันกับที่คุณยายสอนคือ ทุกอย่างต้องสะอาดและระเบียบนั่นเอง "

         " หลวงพ่อครับ หากฝึกบริหารเวลาและบริหารการเงินได้แล้ว จะมีผลอย่างไรครับ "

         " ลูกเอ้ย ขอให้ตั้งใจฝึกอย่างจริงจังเถอะ แล้วจะได้ลูกแก้ว ที่มีคุณสมบัติพิเศษที่ใครก็อยากได้ อยากให้ร่วมงานด้วย กล่าวคือ คน ๆ นั้น จะเป็นคนที่ไม่มีเกี่ยงงานให้ใครทำ และเมื่อไปอยู่กับใครก็จะไม่คิดเอาเปรียบใคร "

 

         ก็ขอฝากโอวาทอันล้ำค่าสำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องการลูกที่ดี ที่จะเป็นกำลังสำคัญของประเทศชาติในภายภาคหน้า เพื่อมาร่วมพัฒนาประเทศชาติของเราให้เป็นปิ่นของนานาประเทศให้จงได้

 

 

 

 

                                                                        อาสภกันโต ภิกขุ

                                                                          ๒๑ ธ.ค. ๖๔