หลวงพ่อสอนอะไร(ตอนที่ ๙๐) มือไม่มีแผล

หลวงพ่อสอนอะไร(ตอนที่ ๙๐)

มือไม่มีแผล

       อาตมามักจะกล่าวอยู่เสมอว่า ความภาคภูมิใจประการหนึ่งในการได้มาบวชที่วัดพระธรรมกายคือ การได้หลวงพ่อทั้งสองและคุณยายอาจารย์เป็นครูบาอาจารย์ มีหลวงพี่ที่บวชก่อนเป็นพระอาจารย์คอยให้คำแนะนำ ประคับประคอง ให้มั่นคงในเส้นทางของการสร้างบารมี

        ในวันแรกที่อาตมาได้ไปฝึกงานที่อาศรมบัณฑิตข้างสภาฯหลังคาจากในยุคโน้น คำแรกที่หลวงพ่อทัตตชีโว ถามอาตมาคือ “เอ็งมีเงินส่วนตัวฝากธนาคารไว้ไหม”

“ไม่มีครับหลวงพ่อ ปิดบัญชีทำกฐินคุณยายไปแล้วครับ”

“เออ ดี เป็นพระหากมีเงินส่วนตัว มันจะคิดอยากได้โน่นนี่ ใจจะไม่นิ่ง มันจะหาเรื่องอยากใช้เงิน”

        หลายสิบปีผ่านไป คำสอนของหลวงพ่อยังก้องอยู่ในใจตลอดเวลา แม้ไปปฏิบัติศาสนกิจที่ต่างประเทศ จำเป็นต้องมีบัญชีธนาคารเพื่อจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ หรือเรื่องอื่น ๆ แต่นั่นก็คือ ทำในนามของวัด

        “จำไว้นะว่า สมบัติทุกชิ้นที่เอ็งได้มาในระหว่างที่บวช แม้แต่คอมฯสักเครื่อง ปากกาสักด้าม นั่นคือของกองกลาง ใครก็สามารถใช้ได้ เป็นพระไม่มีสมบัติส่วนตัว บอกสมาชิกในวัดให้เข้าใจตรงกันด้วย”

        นั่นคือ คำสอนที่หลวงพ่อสั่งไว้ทุกครั้งที่ท่านโทรไปตามงาน และตัวท่านเองก็ทำเป็นตัวอย่างเสมอมา

        เมื่อมีข่าวเรื่องหลวงพ่อเล่นหุ้น อาตมายังนึกขำ ๆ ว่า คนที่คิดสร้างเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะเขาไม่รู้จักหลวงพ่อ เมื่อมีโอกาสอาตมายังถามท่านแบบขำ ๆ ว่า "หลวงพ่อทำไมเขาว่าหลวงพ่อเล่นหุ้นได้ครับเนี่ย"

        หลวงพ่อยิ้ม ๆ แล้วตอบว่า “นั่นสิ ใบหุ้นหลวงพ่อยังไม่เคยเห็นเลย วัน ๆ แค่เตรียมเทศน์ หาเรื่องมาสอนพวกเอ็งก็หมดเวลาแล้ว จะเอาเวลาไหนไปดูหุ้น”

        เพียงไม่กี่วันที่มีข่าว เรื่องก็หายไปจากหน้าหนังสือพิมพ์ เมื่อรายงานหลวงพ่อว่าข่าวเงียบไปแล้ว ท่านก็ยิ้มแล้วสอนสั้น ๆ ว่า 

        “ อะไรจะไปสู้ความจริงได้ เราสู้ด้วยความจริง ใครจะมาใส่ความอะไรเราได้”

       แล้วท่านก็ทิ้งท้ายด้วยประโยคเด็ดว่า "มือที่ไม่มีแผล ไม่มีวันกลัวยาพิษ"











อาสภกันโต ภิกขุ
๒๔ มี.ค. ๖๐